De relatie van de CONSUMENT met de BANK

De relatie van de CONSUMENT met de BANK

Print Friendly and PDF



Het is precies 2 jaar terug dat ik over de Consument in het kader van de aankoop van een woning heb geschreven. Nu wil ik het graag hebben over de rechten van de Consument met betrekking tot de aangeboden diensten van de bank. De meeste lezers onder u maken uiteraard gebruik van de diensten van een bank en wellicht dat velen onder u ook gebruik maken van specifieke bancaire diensten, zoals de aanschaf van een creditcard, consumentenleningen of de aankoop van een woning via hypothecaire lening. Mijn artikel in deze heeft betrekking op de consumentenlening en leningen ten behoeve van de aankoop van een woning.


Bij het verlenen van leningen dient de bank of financiële instelling de stricte regels van de consumentenwet- en regelgeving na te leven. De financiële instelling moet zorgdragen dat er een schriftelijke overeenkomst met de consument wordt gemaakt en een origineel kopie aan de consument wordt afgegeven. In de overeenkomst moeten verplichte punten worden opgenomen, zoals het geleend bedrag, de renteberekening, de totaal te betalen bedrag, de vervaldata’s, de borgstellingen, de hoogte van de ingebrekestellingsrente, de voorwaarden tot eerdere betaalmogelijkheden, enz.


Onafhankelijk van hetgeen dat bedongen is mag een financiële instelling niet eerder tot incasso-acties overgaan dan wanneer de consument twee opeenvolgende termijnen niet is nagekomen. Tevens moet de financiële instelling de niet betalende consument schriftelijk (bij consumenten leningen) een week of (bij hypothecaire leningen) een maand de tijd geven om zijn verplichtingen na te komen.


Het is mogelijk dat de leningovereenkomst met de financiële instelling mede ondertekend is door een derde in de hoedanigheid van een garandeur (kefil) bijvoorbeeld uw vrouw of een goede relatie. De financiële instelling mag de garandeur niet met incassodreigementen lastig vallen zolang de persoonlijke borgstellingen van de klant is uitgebaat.


Hoewel de wet over borgstellingen heeft mag een financiële instelling GEEN senet’(*)  van de klant vorderen. Als hij dat al heeft gedaan kunt u een verzoek tot teruggave van uw senet vorderen. Alle schade die voortvloeit uit het innen van een ‘senet’ door een derde persoon aan wie de senet is gecedeerd door de financiële instelling kan verhaald worden op de financiële instelling.


Heel vaak maak ik mee dat financiële instellingen bij het verlenen van leningen allerlei onkosten onder de hoedanigheid van dossierkosten, expertise kosten, administratiekosten, etc doorberekenen aan de klant. Zolang de financiële instelling deze onkosten niet kan onderbouwen met een kwitantie of factuur mogen dit soort ‘hoge’ onkosten niet gevorderd worden van de klant. Bijvoorbeeld bij het verkrijgen van een hypothecaire lening voor een vakantiewoning wordt door een bank als expertise kosten (waarde bepalende deskundige ingesteld door de bank) 3000 TL gevorderd, terwijl in werkelijkheid de kosten van de expert hooguit 600 TL bedraagt. Dit is niet legitiem. De financiële instelling mag hooguit de 600 Tl doorberekenen aan de klant en niet meer. Als de bank toch een hoger bedrag doorberekend, dan mag de consument dit bedrag terugvorderen, zelfs als hij in het begin akkoord is gegaan met het hogere bedrag.


Rechtszaken geopend op basis van de consumentenrechten lopen veel vlotter en goedkoper en bieden meer waarborgen voor de eisende partij in de hoedanigheid van de consument.


Maak daarom dus gebruik van uw rechten als consument.


Tot de volgende keer.


Selma Ören

Advocate