Sinds de eerste mensheid is het een noodzakelijke gewoonte, dan wel wettelijke verplichting, dat een persoon wordt benoemd ter onderscheiding van een ander individu. Het is een noodzakelijk instrument om de naam van de nakomeling te kennen en het gezin van de andere families te onderscheiden. Een voor- en achternaam is een legaal en tevens een uniek middel voor de onderscheiding van de identiteit van een persoon binnen de samenleving.
Mocht een persoon om zwaarwichtig belang niet kunnen vereenzelvigen met zijn/haar naam, heeft deze persoon het recht om gebruik te maken van het recht tot naamswijziging via de rechtbank. Voorbeelden van zwaarwichtige redenen zijn: moeite bij het uitspreken, bespottelijk of een constante bron van vragen of ergernis, onethisch, leidt tot verwarring, betekenisloos, geslachtsverandering, slechte reputatie van de familie, verboden naam, enz.
Dit artikel betreft als zodanig niet de hierboven genoemde zwaarwichtige redenen, maar juist situaties waarbij buitenlanders, gewenst of ongewenst, betrokken zijn geraakt tijdens het verkrijgen van de Turkse Nationaliteit (de Turkse Kimlik).
Nu is het zo dat Turkije al een tigtal jaren een vreemd beleid erop aanhield bij het verlenen van de Turkse nationaliteit aan buitenlanders. Turkije verleende namelijk bij het toekennen van een Turkse nationaliteit (Turkse kimlik) aan een buitenlander meteen ook een Turkse naam; veelal naast de eigen naam of zelfs in de plaats van de eigen naam. De reden daarvan was dat een Turkse nationaliteit geen buitenlandse naam of buitenlandse letter karakters in de naam mocht herbergen. De veelal nietsvermoedende buitenlander zal op dat moment niet in de gaten hebben welke juridische rechtsgevolgen dat zou kunnen hebben op zijn leven. Technisch gezien werd op deze manier een tweede persoonlijkheid gecreëerd naast de identiteit die de buitenlander al had. Naar mijn mening een volledige inbreuk op de persoonlijkheidsrechten.